Ik denk dat we het allemaal wel eens meemaken. Dat de woorden van anderen ons meer raken dan we zouden willen. Dat we ons humeur (te) veel laten bepalen door de mensen om ons heen. Of dat we zelfs wakker liggen ’s nachts van opmerkingen die overdag gemaakt zijn. Laatst nog was ik erg verdrietig, omdat er iets, waar ik me enorm op verheugd had, anders liep dan ik had gehoopt. Ik merkte dat ik écht even down was en probeerde mezelf de tijd en ruimte te gunnen om ook daadwerkelijk dat verdriet toe te laten. Ik deelde de teleurstelling – die ik op dat moment voelde – met een kennis, en kreeg een ontzettend botte, lompe opmerking terug. Au. Ik voelde me nog verdrietiger. En nog meer teleurgesteld. En ik begon meteen te twijfelen aan mezelf. Ben ik dan inderdaad zo’n mietje? Zou ik niet wat harder mogen zijn af en toe? Ben ik te soft? Verder lezen →