Eetbuien versus zelfliefde (5)

Snoephartjes

Ik loop naar de dichtstbijzijnde spiegel, kijk naar mezelf en zeg “Ik hou van je. Ik waardeer je. Ik accepteer je volledig zoals je bent.” En vervolgens pak ik pen en papier, en ga ik aan tafel zitten. Ik begin te schrijven: “Ik ben trots op wie ik ben. Ik ben trots, omdat ik kan genieten van simpele dingen. Ik ben trots, omdat ik de moeilijke dingen in het leven zie als mogelijkheden om te groeien. Ik ben trots op mijn drive om de wereld (een beetje) mooier te maken. Ik ben trots, omdat ik gezond ontbeten heb, gezond geluncht heb en gezond avondeten gehad heb. Ik ben trots, omdat ik vandaag niets anders dan water en thee gedronken heb. Ik ben trots, omdat ik destijds op eigen kracht 30 kilo afgevallen ben. Ik ben trots voor de switch in mindset die ik gemaakt heb. Ik ben trots, omdat ik een liefdevolle, geduldige moeder ben. Ik ben trots, omdat ik een liefdevolle, attente echtgenote ben. Ik ben trots op wie ik ben.”

Eetbuien

Al eerder vertelde ik jullie dat ik jaren geleden dagelijks enorme eetbuien had. Een ‘normaal’ eetpatroon had ik niet. Ik leefde van eetbui naar eetbui. Ik had het gevoel dat die eetbuien mij overkwamen. Dat het vanzelf ging. Dat ik het niet kon stoppen. Totdat ik op een gegeven moment tot het besef kwam dat ik die eetbuien zelf creëerde. Vanaf dat moment ging het anders. Want dit betekende dat ik er ook zelf mee kon stoppen. Dat was een strijd. Een gevecht. Een worsteling. Maar de eetbuien werden steeds minder groot en de eetbuien kwamen steeds minder vaak voor. Een eetbui, zoals ik die ‘vroeger’ had, komt nu nooit meer voor. Maar af en toe – vooral als ik me erg gestrest en moe ben – voel ik nog wel dat onbedwingbare verlangen om te veel te eten. Ik wil dat niet. Echt niet. Maar af en toe geef ik er toch aan toe. Zo ook een paar dagen geleden.

Van eetbui naar zelfliefde

En na een reep chocolade en een pak koekjes liep ik dus naar de spiegel om iets liefs tegen mezelf te zeggen. En daarna schreef ik op waarom ik zo trots ben op mezelf. Ik heb een heel A4-tje vol geschreven. Nadat ik dit gedaan had, heb ik de muziek hard aan gezet en ben ik de kamer gaan poetsen. Dansend. En zo verschoof ik die eetbui snel naar de achtergrond.

Van eetbui naar eetbui

Vroeger deed ik dit heel anders. Na een eetbui was ik boos op mezelf. Gefrustreerd. Ik was teleurgesteld in mezelf. Ik voelde me zwak. En verdrietig. Ik vroeg mezelf af waarom ik me weer had laten gaan, en ik zei tegen mezelf dat ik dit nooit meer moest doen. Als ik in de spiegel keek, dan kon ik alleen maar heel hard huilen. Ik hield niet van mezelf. En ik was niet trots. Alle aandacht ging naar de eetbui en de rest verdween naar de achtergrond. Doordat ik bleef focussen op hetgeen ik zojuist gedaan heb, werd het steeds groter en de bijbehorende emoties werden ook steeds groter. Daardoor bleef ik in een lage energie hangen, en duurde het nooit lang tot ik de volgende eetbui had.

Ik hou van mezelf – hoe dan ook

Nu ben ik liever voor mezelf. Ik heb meer zelfrespect en meer zelfwaardering. Ik ben blij met de persoon die ik ben. Ik ben dankbaar voor mijn gezonde lichaam en ik ben dankbaar voor alles wat mijn lichaam voor mij doet. Ik gun het mijzelf om gezond te eten, omdat dat het beste is voor mijn lichaam en omdat ik me daar het beste bij voel. Ik geloof dat zelfliefde essentieel is als je gezond(er) wilt leven of wilt afvallen. Ik geloof dat daar de oplossing ligt van veel eetproblemen. Wanneer je oprecht van jezelf houdt en jezelf het beste gunt, dan zul je kiezen voor een gezond eetpatroon.

Love yourself and be proud of everything that you do, even your mistakes.
 

Ik ben trots – hoe dan ook

Dat is wat ik tegenwoordig doe. Ik eet elke dag veel groenten. Ik eet dagelijks 2 of 3 stuks fruit. Ik drink bijna alleen nog maar water en thee. Ik kies voor volkoren producten. Ik wissel af tussen vlees, vis en vegetarisch. Ik eet verschillende soorten nootjes. Een paar keer per week laat ik dit los en geniet ik van chips, een gebakje of een lekker toetje. Dit zorgt voor balans. En af en toe gaat het dus ‘mis’ en voel ik me weer even zoals jaren geleden. Als ik me gestrest voel of verdrietig of onrustig in mijn hoofd, dan voel ik weer die drang naar ongezond en veel eten. Elke keer weer probeer ik me mijn doelen voor de geest te halen: gezond en gelukkig zijn. Elke keer dat ik kies voor gezond, dan loop ik naar de spiegel om te zeggen hoe trots ik ben op wie ik ben. En elke keer dat ik kies voor een eetbui, dan loop ik ook naar de spiegel om te zeggen hoe trots ik ben op wie ik ben. Want trots ben ik hoe dan ook. Ik ben meer dan een eetbui.

Hoe zit het met jou?

Tot zover over mij. Ik weet dat ik niet de enige ben met eetbuien. En ik weet ook dat ik niet de enige ben die af en toe struggelt met zelfliefde en zelfwaardering. Als jij dit leest, dan is er een kans dat je iets herkent in de worsteling van teveel eten en toch lief zijn voor jezelf. Ik hoop dat ik je aan het denken zet met dit artikel. Waar ben jij allemaal trots op? En laat je je gemakkelijk van de wijs brengen als je een ‘verkeerde’ keuze gemaakt hebt, of kun je de dingen in perspectief zien? Wees liefdevol en mild voor jezelf. Wees trots op wie je bent en op alles wat je doet. Je bent niet wat je eet. Je bent wie je bent. En sterker nog, je bent perfect zoals je bent.

Andere artikelen over eetbuien vind je hier:
Eetbuien
Genieten van eten versus eetbuien
Lief zijn voor jezelf versus eetbuien
Zelfrespect versus eetbuien

PS Als je het leuk vindt om ongeveer 1 keer per week een overzicht te ontvangen van alle nieuwe artikelen, stuur dan een berichtje naar annemarie@happymoodhappyfood.nl!

2 gedachten over “Eetbuien versus zelfliefde (5)

  1. Heb alleen de eerste paar zinnen gelezen en zit al te huilen. (zo hoog zit het dus bij mij en ik maar denken dat ik alles goed kan verbergen) Durf niet verder te lezen. Ik vind het zo knap van je! Ik ben ook trots op jou. Waarom kan ik niet trots zijn op mezelf ???? Omdat mijn lijf mij in de steek laat, al 22 jaar. Ben zoveel verloren hierdoor en t ergste vind ik nog dat ik door de combi daarvan met medicatie nog 33 kilo ben aangekomen ook. Wat mij weer andere (nog meer) problemen oplevert.. Wanneer mag ik gaan leven? Hoe draai ik dit ooit nog om?

    • Hoi lieve CArr,

      Dankjewel voor je open, eerlijke reactie op mijn bericht. En dankjewel voor je complimenten. En ooooh, wat hoop ik dat je dat trotse gevoel ook kan gaan voelen en dat je ook kunt gaan leven. Want echt, ik vind het dapper dat je zo open durft te zijn. Dat alleen al is iets om heel trots op te zijn! Ik kan me voorstellen dat het ver weg – of misschien zelfs onmogelijk – lijkt om die trots meer te gaan voelen, maar ik weet dat zeker dat je ook op die plek kunt gaan komen.
      Je woorden raken me, omdat ik het gevoel en de struggles maar al te goed herken. Maar ook omdat ik nu weet dat je het om kunt draaien, en écht kunt gaan leven. Bedankt dat je je zo kwetsbaar durft op te stellen.
      Ik heb een idee, en ik ga je erover mailen.

      Liefs, Annemarie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *