Eetbuien (1)

Schepsnoep

Oké – even diep ademhalen – dit vind ik spannend. Over de meeste dingen praat en schrijf ik makkelijk, maar mijn eetbuien zijn lange tijd iets van mezelf geweest. Iets stiekems. Iets waarvoor ik me schaamde. Iets wat er wel was, maar toch ook weer niet. Niet voor de buitenwereld. En nu ga ik er op internet over schrijven, omdat ik eerlijk wil zijn. Omdat de eetbuien ook een deel zijn van mij. Omdat ik – als ik nooit eetbuien gehad had – misschien ook wel nooit deze blog begonnen was.

Daar gaan we dan…

Ik heb eetbuien. Al zolang ik me kan herinneren eet ik mezelf op momenten helemaal misselijk. Zakken chips, rollen koekjes, repen chocolade, bakken ijs, frikadelbroodjes…als ik een eetbui heb, dan gaat het allemaal op. Ik eet niet omdat ik er zin in heb of omdat ik het lekker vind. Ik eet vooral, omdat ik het gevoel heb dat ik moét eten. En ik kan niet stoppen totdat het allemaal op is. Ik voel nu eenmaal een onbedwingbaar verlangen om mezelf helemaal vol te proppen. Het voelt alsof ik geen keus heb. IK MOET ETEN. VEEL. HEEL VEEL. EN WEL NU.

In mijn depressieve periode (waarover ik eerder al een klein beetje schreef) had ik dagelijks meerdere eetbuien. Een normaal eetritme van 3 hoofdmaaltijden en 2 of 3 tussendoortjes per dag had ik niet; ik leefde van eetbui naar eetbui. Heel ellendig voelde ik me in die periode, en daarom ging ik eten. Daar ging ik me alleen maar slechter door voelen, maar ik wist niet hoe ik dit patroon moest doorbreken. Daardoor raakte ik nóg gefrustreerder, en zo kwam ik bij de volgende eetbui. Ik overtuigde mezelf ervan dat ik niet de moeite waard was. Iemand die zichzelf zo liet gaan elke keer en zo met zichzelf worstelde. Wat hebben andere mensen daar nu aan?, dacht ik. Ik werd er verdrietig van, en weer volgde een eetbui. Ik leefde letterlijk van eetbui naar eetbui.

Het hele internet heb ik afgezocht naar dé oplossing tegen eetbuien, maar deze heb ik niet gevonden. Heel veel boeken heb ik gelezen over eetbuien, emotie-eten en wat daartegen te doen. Ook daar vond ik niet de oplossing. Het was voor mij duidelijk dat ik met een niet op te lossen probleem zat. Iedere poging die ik deed om van mijn eetbuien af te komen leidde nergens toe, wat enorm frustreerde en zorgde voor alleen nog maar meer eetbuien. Elke keer weer werden die eetbuien me de baas. Hoe zou ik hier ooit vanaf komen?..

Ik typ dit verhaal 100% zoals ik het ervaren heb. Ik vind het bijzonder te zien dat ik destijds oprecht dacht dat die eetbuien het elke keer wonnen van me. Dat kan helemaal niet! Een eetbui is namelijk niks totdat je het zelf creëert. Even daarvoor was er geen eetbui, maar waren er alleen maar wat voedingsmiddelen in de keuken (of ergens anders) en jij die je ellendig voelt (of verveeld, of verdrietig, of boos, of wat anders). En ook al heb je het gevoel dat je geen keus hebt dan de eetbui maar te accepteren, in werkelijkheid heb je natuurlijk wel een keus!

Kies ik ervoor om mezelf vol te proppen met eten wat niet gezond voor me is en wat (en dat is misschien nog belangrijker!) ik ook eigenlijk helemaal niet wil, of kies ik ervoor dit niet te doen en me dan maar even vervelend en onrustig te voelen? Dit vervelende gevoel gaat weer over. Wat is er mis mee om je even vervelend te voelen? Je lichaam wil je waarschijnlijk iets vertellen, bijvoorbeeld dat je verdrietig bent of dat je stress hebt. Hoe zou het voelen om op zo’n moment niet te vluchten in eten, maar te luisteren naar wat je lichaam te zeggen heeft?

Als je ook ervaring hebt met eetbuien, lees dan de laatste 2 alinea’s van dit artikel nog eens. En morgen nog een keer. En misschien overmorgen nog een keer. Probeer je bewust te worden van het feit dat jijzelf de eetbui creëert, dus dat jij ook de enige bent die ermee kan stoppen. Ik heb hier nog veel meer over te vertellen, maar ik schrijf het in delen. Wordt vervolgd dus!

PS Als je het leuk vindt om ongeveer 1 keer per week een overzicht te ontvangen van alle nieuwe artikelen, stuur dan een berichtje naar annemarie@happymoodhappyfood.nl!

10 gedachten over “Eetbuien (1)

    • Wat rot dat je je hierin herkent, Jessika! Ik hoop oprecht dat je wat hebt aan mijn verhaal. Binnenkort ga ik er nog meer over schrijven. Ik kan je helaas niet dé tip geven. Die heb ik nog niet gevonden en is er, denk ik, ook niet. Maar je bewust worden en zijn van wat je aan het doen hebt, dat is stap 1. Meteen na een eetbui voel je je echt ellendig, maar misschien kun je aan het einde van de dag eens analyseren wat je triggerde en waarom je bent gaan eten en niet iets anders bent gaan doen. Waren het emoties? Welke emoties? Ben je bang die te voelen? Etc. Erg confronterend, maar de moeite waard om over na te denken. Hoe meer je ermee bezig bent, des te meer je je bewust wordt van wat je eigenlijk doet. En uiteindelijk voel je dat je een keus hebt. Zo ging het in elk geval bij mij. Hopelijk heb je hier iets aan. Ik weet als geen ander hoe lastig het is, maar ik weet ook dat het dus wel kan veranderen. Zet ‘m op!

  1. Helaas heel herkenbaar.
    Ook ik ben op zoek naar tips om eetbuien te vervangen. Helaas gaat emotie wegeten sneller dat nadenken over de emotie en waar die vandaan komt. Eind van de dag als je de tijd hebt om er over na te denken dan voel je je stom maar op dat moment heb je ook tijd voor je emotie. Zou het ook te maken hebben met een druk leven waarin geen tijd is om iets te doen met je eigen emotie?

    • Wat jammer te lezen dat het herkenbaar is voor je. Ik ben benieuwd of je ’s avonds dan ook echt de tijd neemt voor je emoties? Want ik denk dat eetbuien bij mezelf meer te maken hebben met een gevoel van controle willen houden. Over mijn emoties heb ik weinig controle en dus ga ik dan maar snel eten. Tijd speelt ook wel een rol, maar het is meer dat ik de angst heb om overspoeld te worden. Eten is dan makkelijk. Ik weet wat er gaat gebeuren, ik weet dat ik dan niks hoef te voelen en dat ik ook zeker niet overspoeld zal gaan worden. Dus eten is voor mij (op korte termijn) gemakkelijk en emoties voelen is moeilijk.
      Bewustwording is de beste tip die ik je kan geven. Probeer je bewust te worden van wat je doet, en probeer om in te zien dat je ook andere opties hebt. Je kunt een alternatief zoeken, zoals een stuk gaan wandelen, een boek lezen of wat dan ook voor je werkt, maar ik denk dat het zinvoller is om te kijken waar die eetbuien vandaan komen. Waarom eet je? Wat gebeurt er als je het niet doet? Kun je dat eens proberen? Veel succes!!

  2. Ik kwam deze blog tegen en wellicht heb je (of je lezers) wat aan mijn website.
    In dit programma ontdek je je emoties achter je eetbuien om er zo achter te komen waarom je eet en dat aan te pakken en te verwerken.

    Je geeft mooie tips om naar je lichaam te luisteren, wat heeft het op een moment dat je wilt gaan eten je te vertellen? Vind je het lastig om dan alsnog die zak chips te laten liggen, ga dan afleiding zoeken, bijvoorbeeld door even te gaan wandelen of een vriendin te bellen.

    Verder mooi geschreven en heel herkenbaar voor veel mensen!

    • Dankjewel voor je lieve compliment, Marieke. Leuk dat je reageert.
      (Het is alleen niet de bedoeling om linkjes te plaatsen in een reactie; daar is het vakje ‘Website’ voor.)

Laat een antwoord achter aan Annemarie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *